بسيارى از والدين، ناآگاهانه كودك خود را فقط با هدف تقويت مهارت هاى حافظه اى و انباشتن ذهن او از اطلاعات لغوى، تربيت و هدايت مى كنند و براى حافظه و هوش كودك اهميتى بيش از حد قايل مى شوند. اين گروه از والدين با اصل قرار دادن هوش و حافظه كودك از پرورش ساير توانمندى هاى ذهنى و روانى كودك خود كه مهم ترين آن ها تفكر خلاق است، غافل مى مانند.
معمولاً رقابت ميان كودكان وقتى پديد مى آيد كه نوعى ارزيابى و رتبه بندى توسط والدين وجود داشته باشد و يا جايزه اى در ميان باشد. در اين حالت كودكان چنان چه احساس كنند كه كار آن ها توسط والدين مورد ارزش گذارى قرار خواهد گرفت و يا به بهترين كار جايزه يا پاداش داده خواهد شد، بيش از آن كه به انجام كار بهتر بينديشند به كسب آن جايزه فكر مى كنند.گاه بسيارى از والدين براى كودك خود قوانين و مقرارت خشك و محدود كننده نظير تعداد ساعت هاى درس خواندن در روز، راس ساعت معين خوابيدن، استفاده از لوازم خاص و... قرار مى دهند. در اين وضعيت كودك تدريجاً به كليشه اى و تكرارى رفتار كردن عادت مى كند و اين خود نقطه مقابل خلاقيت است.